کشتى شکست خورده طوفان کربلا 

 
در خاک و خون طپیده میدان کربلا  

گر چشم روزگار برو زار مى‏گریست 
 

خون مى‏گذشت از سر ایوان کربلا 
 

نگرفت دست دهر گلابى به غیر اشک  

ز آن گل که شد شگفته به بستان کربلا  

از آب هم مضایقه کردند کوفیان 
 

خوش داشتند حرمت مهمان کربلا 
 

بودند دیو و دد همه سیراب و میمکید 

 
خاتم ز قحط آب، سلیمان کربلا 
 

زان تشنگان هنوز بعیوق مى‏رسد  

فریاد العطش ز بیابان کربلا  

آه از دمى که لشکر اعدا نکرد شرم 

 
کردند رو به خیمه سلطان کربلا  

آن دم فلک بر آتش غیرت سپند شد  

کز خوف خصم در حرم افغان بلند شد